Dat het Dadaïsme een zeer bijzondere kunstvorm is mag wel duidelijk zijn. Deze ontstond tijdens de Eerste Wereldoorlog en de kunstenaars die hier deel van uitmaakte waren erop uit om dingen anders te doen dan dat daarvoor het geval was. De spot werd gedreven met bestaande kunstwerken en talloze andere dingen die met de Westerse wereld te maken hadden. Dit was misschien juist de reden dat het Dadaïsme op een gegeven moment zeer populair werd. Door na te denken over wat nu juist normaal was en wat niet en zich af te vragen waarom d
it dan wel zo was wisten de Dadaïsten kunst te maken die niet eerder vertoond was.
Het vertrouwen in de wereld was bij deze kunstenaars na de Eerste Wereldoorlog tot het nulpunt gedaald, net als bij veel andere mensen. Dit wantrouwen zag je terug in de kunst die gemaakt werd. Omdat alles eigenlijk weer opnieuw moest beginnen wisten veel mensen niet hoe de toekomst eruit zou zien. Van deze onzekerheid werd door het Dadaïsme dankbaar gebruik gemaakt. Door, vooral voor deze tijd, extreme werken te maken kwam het al snel onder de aandacht en wist het op deze manier meer aanhangers te krijgen.